(inzending voor schrijfwedstrijd van Nederland leest 2015, iets aangepast na feedback van mijn ZKV schrijfclub)
Hij ziet haar vanuit de
verte al aankomen. Hij herkent haar aan haar manier van lopen. De stevige, maar
toch wat slepende pas die versnelt op het moment dat ze hem in het vizier
heeft. Hij realiseert zich dat ontsnappen in deze lange smalle gang vrijwel
onmogelijk is. Als hij dat al zou willen.
“Anton!” roept ze,
terwijl ze haar armen alvast naar hem uitstrekt. “Jongen, toch. Gefeliciteerd
met je verjaardag!” Op het moment dat ze verjaardag zegt, komt een wat muffige
lucht hem tegemoet. Een combinatie van vochtige kelder met een vleugje koffie.
Hij wendt zijn hoofd af, al weet hij dat dat onbeleefd is. Ze lijkt het dit
keer niet op te merken, want ze glimlacht naar hem.
Ze bedoelt het goed. Dat
weet hij ook wel. Maar goede bedoelingen kunnen soms de grootste ongelukken
veroorzaken. Ze pakt hem stevig bij zijn schouders en probeert hem naar zich
toe te trekken. Zijn rollator weet verder lichamelijk contact te verhinderen.
Was die er niet geweest, dan had ze hem vast en zeker aan haar borst gedrukt.
De afstand is ook te groot voor zoenen. Daar zorgt hij zelf wel voor door zijn
rollator met gestrekte armen voor zich uit te duwen.
Vroeger zou hij een
moord hebben gedaan voor een paar stevige zoenen van haar. Ze vochten erom in
de klas en op het schoolplein, maar zij bewaarde altijd een gepaste afstand en
liet de jongens smachten. Nu heeft haar verschijning die glans verloren. Het
maakt hem bang om haar aftakeling van zo dichtbij mee te maken. Hoe lang nog
tot ook hij zijn naasten niet meer iedere dag herkent?
Hij weet dat hij zelf fysiek
niet veel waard meer is. Strompelend achter zijn karretje, zoveel langzamer dan
hij zou willen. Zijn wereld is beduidend kleiner geworden. En dat terwijl zij
nog zo de vierdaagse zou kunnen lopen. Tenminste, dat vindt ze zelf. En ze is
er zo stellig in dat ze iedere dag weer een nieuwe etappe moet lopen, dat ze
haar bewegingsruimte hebben moeten beperken door gesloten deuren en
toegangscodes.
Vandaag is een goede
dag, want ze noemt hem bij zijn naam. En net als eergisteren wenst ze hem met
volle overtuiging een fijne verjaardag toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten