Prince is dood

Dit is een mogelijk begin van het korte verhaal dat ik schrijf voor de cursus "Van idee tot verhaal" (april - december 2016)

Prince is dood (Dutch version)

Niels trekt zijn mobieltje uit zijn achterzak en ziet dat hij nog twee uur moet werken.  Twee uur. Door de speakers van de supermarkt klinkt de gebruikelijke muzak. Niemand die het hoort, maar hij wel. Hij heeft een tijdje met zijn eigen muziek op zijn oren gewerkt, maar dat heeft de chef kruidenierswaren hem verboden. Het werd een hele rel, waardoor hij bijna ontslagen werd. Uiteindelijk kwamen ze tot een compromis. Hij mocht een paar nummers van Neil Young (“Van wie?” had zijn chef gevraagd) toevoegen aan zijn playlist. Een karige toezegging, vond hij, maar hij zag zich genoodzaakt ermee in te stemmen.

Maar die nummers zijn vandaag allemaal al geweest. Hij kokhalst als een walm van eau de cologne zijn neus binnendringt.

‘Jongeman, waar kan ik de Maggie vinden?’ vraagt een grijze dame terwijl ze haar rollator tegen zijn scheenbeen parkeert. Hij gromt en wijst ongeveer naar het juiste schap. Gelukkig nog maar twee uur. In zijn achterzak voelt hij een vibratie. Een bericht van Alex: ‘Prince is dood’ leest hij en hij vreest het ergste.

Prince is dead (English version)

Rick takes his mobile from his back pocket. He checks the numbers before putting it back again and realises his working day will take two more hours. Two more hours! He can hardly bear it. The supermarket’s speakers spit out its elevator music. There was a time when he wore his earplugs whilst restocking the shelves. But his boss found out and forbade him. It would put off the customers, he was told. Rick would rather have them leave him alone. But, Rick needs this job, and the money in particular, desperately, so they compromised. He is forced to work without the earplugs, but is allowed to include a couple of Neil Young songs (who is that supposed to be? His boss exclaimed) on the shop’s playlist. But today all of his songs have been played already.

He is carefully placing packets of toilet paper on the ground when the sweet smell of perfume enters his nose and nearly makes him vomit.

‘Excuse me, boy, where can I find the oatmeal?’

Reluctantly he turns his head up to look at a grey haired lady with watery blue eyes. The wheels of her shopping cart hit him hard on the ankle en he is about to get up and tell her his mind, but she turns the other way, mumbling. ‘Oh, right, now I remember.’ The fact that he was disturbed for no reason at all angers him even more. A vibration in his pants distracts his attention from the old lady. Just two more hours. You will survive, he reassures himself. He reads the incoming message from Alex: ‘Prince is dead‘. He fears what will happen next.