Het huis is stil. Vroeger stond hier de hele dag klassieke
muziek aan. Niet als een kalmerend achtergrondruisje, maar indringend op de
voorgrond. Het was één van de redenen waarom mijn moeder hier niet graag kwam.
Maar nu moet ze wel, want tante Connie is dood.
En er is werk aan de winkel: de woningcorporatie wil haar
flat zo snel mogelijk aan een nieuwe huurder aanbieden. Samen met mijn moeder
ontferm ik me over de inboedel. Zij ontruimt de slaapkamer, ik ben belast met
de keuken. Zodra ik de koelkast opentrek, komt de geur van salami me tegemoet.
Tante was er dol op.
“Het houdt de mensen zo lekker op een afstand”, zei ze
altijd als iemand zich beklaagde over de scherpe knoflookgeur. Tegen ons (mijn
zusje en mij) beweerde ze iets anders. Ze vertelde ons in vertrouwen dat haar
huisje behekst was en dat knoflook de kwade geesten in bedwang hield. De
fluistertoon waarop ze dit vertelde droeg bij aan het bloedstollende effect.
“Ze is een heks,” zei mijn zusje, toen we ’s avonds in het
logeerbed lagen te praten. We namen ons voor de volgende dag te gaan zoeken
naar bewijzen. Bloednerveus waren we, want we wilden niet dat tante ons door
had. Toen ze een boodschap was gaan doen in de plaatselijke toko, zagen we onze
kans schoon.
We openden de deuren van kastjes, waarvan we wisten dat zij
niet wilde dat wij erin neusden. Maar we vonden geen boeken met toverspreuken,
geen toverstokjes en ook geen voodoopoppen. Wel muizenvallen, stof en… het plankje,
helemaal onderin de kelder, dat we als laatste inspecteerden. Het werd in
beslag genomen door een plastic zak vol met foto’s.
En zo vond tante ons op de keldertrap. Zo verdiept in de
oude plaatjes, dat we niet hadden gemerkt dat ze was thuisgekomen. We schrokken
op toen ze achter onze rug luid kuchte. De tas rukte ze zwijgend uit onze
handen. Hij werd netjes teruggelegd op de plek waar hij vandaan kwam. Ze maakte
er nooit een woord aan vuil.
Natuurlijk geloofden we niets van haar verhalen over
spreuken en toverdrankjes, maar toch zijn we haar keuken als een soort
epicentrum van zwarte magie gaan beschouwen. En de kelder als een ruimte vol geheimen.
Mijn zus woont nu in Australië en kon onmogelijk overkomen
voor de crematie. Maar ik voel dat ze hier bij me is, bij de schoonmaak van dit
spookhuis. En tante Connie? Die zal ervoor zorgen dat de indringende
knoflooklucht nooit meer uit het appartement verdwijnt.
